Wpływ paranoi politycznej na dyskurs publiczny w Polsce

The transition of the Polish political system has had a significant influence on the shape of public discourse. Undoubtedly, politicians’ and society members’ disposition to paranoid behaviour is the reason of public debate`s exacerbation and deep conflict between conservatives and liberals. The abundance of political changes, breakthrough circumstances and crisis situations in the last few years have fuelled this trend. In fact, the influence of political paranoia on Polish discourse seems to be destabilised and it provokes a question: how to make debate more substantive and rational

Nowe determinanty socjalizacji politycznej w dobie Internetu

The media appears to play an increasingly significant role in the process of political socialization. This is the outcome of the large amount of time people spend every day in front of their screens and other sources of information on the one hand, and from the growing ‘intimacy’ of their relations with their devices. A majority of Poles (ca. 64% in 2017 in the 15+ age group) have smartphones, and thus the possibility of being online at practically every moment. This proportion can be assumed to be even higher among schoolchildren. This precipitates a question of the extent to which access to the web influences the process of political socialization, and what impact it has on the processes of social adjustment. This article attempts to compare and review theoretical tenets of the concept of political socialization. The validity of some assumptions made in the pre-internet area is questioned in the face of the contemporary reality of the world operating in permanently-logged-in mode. A handful of recommendations are also put forward for a more socially useful application of the media in the adjustment of the individual (in particular young people) to living in the circumstances of media democracy.W procesie socjalizacji politycznej media wydają się odgrywać coraz istotniejszą rolę. Wynika to nie tylko z dużej ilości czasu spędzanego każdego dnia przed ekranami i innymi nośnikami informacji, ale i coraz większej „intymności” w relacjach z urządzeniami – większość Polaków (ok. 64% w 2017 r. w grupie 15+) posiada smartfon, który daje możliwości bycia online niemalże w każdym momencie życia. Należy założyć, iż w grupie młodzieży szkolnej, odsetek ten jest większy. Skłania to do zadania pytania: na ile dostęp do sieci wpływa na proces socjalizacji politycznej i jakie są jego skutki w obszarze procesów społecznego dostosowania? Celem artykułu jest ich zestawienie i próba zrewidowania założeń teoretycznych dotyczących pojęcia socjalizacji politycznej. Poddajemy w wątpliwość aktualność pewnych założeń ery przedinternetowej w stosunku do współczesnych realiów świata funkcjonującego w trybie permanent-logged-in. Wysuwamy też propozycję kilku rekomendacji mogących stanowić podstawę do bardziej użytecznego społecznie wykorzystania mediów w obszarze dostosowania się (w szczególności młodej) jednostki do życia w warunkach demokracji medialnej

Versatile Synthesis of 4-Methylidenepyrazolidin-3-ones Using a Horner–Wadsworth–Emmons Approach

A new, versatile method for the synthesis of, so far unknown, variously substituted 4-methylidenepyrazolidin-3-ones as potential cytotoxic agents is described. Target compounds were synthesized from the corresponding 4-diethoxyphosphorylpyrazolidin-3-ones which were used as Horner–Wadsworth–Emmons ­reagents for the olefination of formaldehyde. 4-Phosphorylpyrazolidin-3-ones were, in turn, obtained starting from the sodium salt of ethyl 2-diethoxyphosphoryl-3-hydroxy-2-propenoate, ethyl 2-acyl-2-diethoxyphosphorylacetates, or 3-methoxy-2-diethoxyphosphorylacrylate and monosubstituted or 1,2-disubstituted hydrazines

Social media i polityka. Organizacja – procesy – finanse

Polityka przeniosła się do internetu – można często usłyszeć w sytuacjach, gdy w serwisie Twitter trwa dyskusja o kolejnej dymisji, reformie, aferze, posiedzeniu czy demonstracji. Składają się one na niekończący się „serial”, który dla wielu osób stanowi stały przedmiot zainteresowania. Istotnie, polityka i sieć znajdują się w relacji permanentnej symbiozy. Emocje towarzyszące polityce zapewniają niezbędny dla ekonomicznego rozwoju mediów buzz, a więc „sieciowy gwar” skutkujący odpowiednim ruchem na stronach partii i polityków. Ponadto, cechy internetu takie jak szybkość, skrótowość i sieciowa struktura sprawiły, że stał się on istotnym czynnikiem redefiniującym relacje na linii politycy–media–obywatele. To, co zrewolucjonizowało pojawienie się 24-godzinnej telewizji informacyjnej, sieć jedynie napędziła. Wzajemne zależności świata polityki i mediów społecznościowych nie są jednoznaczne, a przez to niełatwe do ujęcia w ramy poznania naukowego. Podobnie jak w całym uniwersum rzeczywistości społecznej – jest to sfera relacji, głównie między wspomnianymi trzema podstawowymi ogniwami komunikacji politycznej. W świecie zależności komercyjnych, zasady rządzące tymi relacjami wydają się być prostsze: ja próbuję tobie coś sprzedać, prezentując to z użyciem formy tożsamej dla social media, a ty – jeśli uznasz towarzyszące temu procesowi argumenty – podejmujesz decyzję konsumencką. Mimo istnienia pewnych analogii, świat polityki jest inny – permanentny, niezapewniający możliwości zwrotu, oparty na dość sztywnym kalendarzu, oferujący bardzo specyficzne „towary”: organizacje, idee i ludzi

Intercultural competences and social media: contribution through research

Intercultural research in the area of communication was initiated in the early 20th century. Over the last few decades, researchers have built a solid theoretical basis in this field. Nowadays, intercultural analyses include a rich collection of texts on cross-cultural differences, the specificity of the phenomenon in the area of verbal and non-verbal communication and also the role of the media. There is no doubt that in an era of dynamic transformations of media use by people all over the world, the sub-discipline of intercultural communication is facing another challenge – that of including social media and network communication processes into new empirical theories and research. The article answers the question of the status of communication research in the field of the intercultural contexts of the new media. Additionally, the directions of future development of these studies and conclusions are discussed

Dostęp do informacji jako wyznacznik polityczności

Artykuł dotyka problemu polityczności z punktu widzenia komunikacji, która – jako subdyscyplina politologii – stanowi integralną część programów nauczania przyszłych absolwentów tego kierunku, przez co konieczną wydaje się być dyskusja na temat umiejscowienia tego zagadnienia w ramach dyscypliny. Co ciekawe, dyskurs naukowy zdominowany przez zagadnienia związane z mediami i przesyłaniem danych kanałami informacyjnymi, często pomija kwestie komunikowania bezpośredniego i poziomego; tym odbywającą się między obywatelami, ale – przede wszystkim – samymi politykami. Informacja – jako podstawowa jednostka komunikacyjna – staje się tu jednym z elementów relacji o cesze polityczności oraz środkiem osiągania celów, wpisując się tym samym w dyskusję o podstawach teoretycznych dyscypliny i o granicach badań nad zjawiskami tradycyjnie podejmowanymi w swoich rozważaniach przez przedstawicieli nauk politycznych. The article takes up a problem of " the political " from communication point of view, which-as a sub-discipline of political science-is an integral part of the curriculum for future graduates of this discipline. It seems to be necessary to locate this issue in the branch of studies. Interestingly, scientific discourse dominated by media and information channels, often ignores direct and horizontal communication, especially between citizens and-above all-politicians themselves. Information, as the basic unit of communication, becomes the part of " political relations " and the specific form of meeting a political aim. Therefore, it " fits in " the discussion of theoretical foundations of this discipline and scope of research in the area of phenomenons traditionally analysed by representatives of political science.586

Online Communities and Online Activities of Politicians – Opinions of Internet Users

: Marketing activity in the field of social media has seemed to be more professional for few years. This communication channel (web 2.0) is established and frequently used on the market of products and services. Social media services are also in progress. They are focused of big data, sale support or profiling offers at an angle of brand fan`s behavior in social media. Collaterally, similar activities in the field of politics appear. The objective of this article is answering the question: what is the attitude of the Internet users to promotion activities like this? It seems to be important from the effective and specific point of view in political communication of social media. Thus, we conducted research described in this text that is going to verify if social media services are the source of knowledge about politics in Poland. What is more, we wanted to check in which way the Internet users find information about politics and what is their level of engagement `around` politicians` online activity.3183201Środkowoeuropejskie Studia Polityczn

Post-truth and the new media. Do we need post-truth?

Termin postprawda uznany przez redaktorów Oxford Dictionaries za słowo 2016 roku, jeszcze kilka miesięcy temu stanowił modny w kręgach intelektualistów i przedstawicieli nauk społecznych termin lepiej lub gorzej opisujący rzeczywistość załamującego się dość niespodziewanie ładu zachodniego świata. Dziś z powodzeniem wchodzi on do języka potocznego będąc chętnie stosowanym przez publicystów, dziennikarzy, a nawet satyryków. W obliczu tak gwałtownego wzrostu popularności postprawdy, warto zadać pytanie czy politolog w swoim aparacie pojęciowym potrzebuje nowego terminu i czy może wnieść on coś do badań nad rzeczywistością polityczną, szczególnie biorąc pod uwagę wydarzenia takie jak Brexit czy wybór Donalda Trumpa na 45. Prezydenta Stanów Zjednoczonych. Celem artykułu jest więc odpowiedź na pytanie: na ile postprawda tworzy pewną pojęciową autonomię? Drugim natomiast, jest pytanie o dystrybucję treści niezgodnych z prawdą i udział w tym procederze nowych mediów.Post-truth was acknowledged as the word of 2016 by the editors of the Oxford Dictionaries. Several months ago it was a fashionable term used by intellectuals and scholars in the social sciences to offer a better or worse description of the reality of the Western world and the quite unexpected collapse of its order. Today, post-truth is successfully employed in everyday speech by columnists, journalists and even satirists. Given this rapid popularity of post-truth, it is worth asking the question of whether a new term is required to complement the conceptual apparatus of political science, and if such a term can make any contribution to studies into the political reality, particularly when such events as Brexit or the election of Donald Trump as the 45th US President are taken into account. The purpose of this paper is therefore to answer the question of the extent to which post-truth is conceptually autonomous. Another question concerns the dissemination of false information and the participation of new media in this process